New Years Resolution

          Ngayong papalapit na ang bagong taon, 2017. Hmmm? Ano nga bang magandang New Years Resolution? Siguro mapapangako ko lang sa sarili ko, magbabago na ako. Uumpisahan ko nang gumawa ng mga gawaing bahay, kasi sabi nga nila magagamit naman yun, kapag ako nalang mag-isa bubuhay sa sarili ko. Hindi naman ako tamad, sadyang hindi lang ako kumikilos hangga't hindi ako inuutusan. Yung lola ko pa naman, hindi talaga ako inuutusan, depende nalang kung may sakit siya o kaya hindi niya kayang abutin yung bagay.
          Isa pa, mag-aaral pa akong mabuti, hindi ko naman goal yung mapasok sa Top 10, gusto ko lang ma-maintain yung grades ko, pakiramdam ko kasi bababa na siya ngayong grading eh. Sobrang hirap na kasi ng TLE namin, tapos humahatak pa naman sa grades ko pababa eh yung TLE ko. Kaya pangako ko sa sarili ko ay: SISIKAPIN KONG GAWIN LAHAT NG MAKAKAYA KO NGAYONG TAON PARA SA SARILI KO AT PARA SA PAMILYA KO. Fighting! ~~

Christmas Eve

          Noong Christmas Eve, maraming nangyari. Una, nag-carolling kami, hindi ko alam kung matatawag na carolling yun, kasi sumayaw at kumanta kami sa kanila. Kumita ng 8,900 pesos at yung perang yung ilalaan yun para sa Christmas party namin. Nang gabi ring iyon, nagsimba kaming buong pamilya sa simbahang malapit sa amin, pero dahil choir ako, sa iba ako nakaupo pero nagsimba parin ako.
          Pagkatapos ay nagkaroon ng kaunting salo-salo sa compound namin, maraming pagkain, marami ring dumalo kasi libre naman yung pagkain. Pagkatapos nun ay nagparty-party sila. Iba't-ibang tugtog yung naririnig namin, may pang-matanda at makabago.
          Pagpatak ng alas dose ng gabi ay nakauwi na ako sa bahay namin at sabay-sabay naming pinagdiriwang ang pasko kasama ang mga mahal ko sa buhay. Kahit na sa sobrang daming tao sa bahay, nagkasya parin kami kahit papaano.

Wishlist

Ngayong pasko, wala naman akong masyadong hinihingi o kailangan. Pero dahil kailangang may maipaskil sa blog, magbibigay nalang ako ng lima:

1. Gamit sa school
 - naubusan na talaga kasi ako ng mga gamit gaya ng papel, sa sobrang dami kasing humihingi sa room ng papel. Pati ballpen, nagkakawalaan na lahat. Oslo paper para sa TLE, kailangan kasi yun. Tsaka mga ruler at triangle.

2. Pantalon/Damit
 - wala na talaga akong pantalon, nagkakawalaan na din. Isang beses nga, nagsampay lang ako ng pantalon, pag-tingin ko sa sampayan wala na, nadekwat na ng kapitbahay. Kaya ayun, naubusan na ako. Pati mga damit, pinamimigay na ng lola ko kahit kasya pa naman sakin, kaya gusto ko ulit bumili ng bago.

3. KPOP Merchandise
 - hindi ko naman talaga ito kailangan, gusto ko lang mangolekta ng mga merchadise, para kapag may bahay na ako dun ko na siya ilalagay lahat.

4. Sapatos
 - nakakaumay na yung mga sapatos ko eh. Paulit-ulit ko nalang sinusuot kaya gusto ko ng bago, tapos ibibigay ko nalang sa iba yung mga luma kong sapatos.

5. DigiCam o kaya bagong Cellphone
 - balak ko talagang bumili nito, pero nung nag-paalam ako sa kanila na gusto kong bumili, hindi nila ako pinayagan. Kasi aksaya lang daw sa pera, ipunin ko nalang daw at ipambili ng DSLR. (Susyalin sila eh, ilang taon pa akong mag-iipon para doon. Libo kaya yun!)

Sa ngayon, ito palang ang mga bagay na hinihiling ko, hindi pa ako masyadong nagdedemand ngayon. Siguro sa susunod nalang, wala rin kasi akong pera pambili.

Pagpili ng post sa blog

                    Ang napili kong post sa blog ng mga nasa listahan ko, ay ang post ni Ryan Dave Loreno na "PAPA FERNANDO, MAHAL NG ARISTOPOLO" dahil iyon ay araw ng mga Guro at isa pa, nandoon ay pinakamamahal naming guro. Isa siyang mabuting ama, kuya, kapatid, kaibigan at guro sa amin. Talagang hindi namin/ko makakalimutan ang mga araw na pinagsamahan namin. Sa pag-iyak namin ng dahil sa kaniya, sa mga payo niya, maging ang 3 rules niya. Ang pagpapanuod sa amin ng mga inspiring video clips sa mga panahon na gustong-gusto na namin sumuko dahil sa sobrang hirap at pressure na nararanasan namin dahil kailangan naming mapantayan ang ginawa nila noon, ang datinghawak na seksyon ni Sir, para naman hindi siya madissapoint, palagi siyang naandiyan para sa amin. Kaya mahal na mahal talaga namin siya. Lagi niya kaming chinicheer up, pinapasali sa iba't-ibang organization para matuto ng mga bagay-bagay. Sa kanya kami sobrang nag-effort at talagang ginawa namin iyon. Hindi sa pabor kami sa kaniya, kundi binabalik lang namin ang mga ginawa niya sa amin. Gaya ng nakalagay sa post ni Ryan sa kaniyanv blog, MAHAL NAMIN KAYO SIR, PALAGI LANG PO KAMING NANDIYAN PARA SA INYO. 

Pagsuri ng isang Music Video

                     Ang napili kong music video na susuriin ay ang "Miracles in December" ng EXO. Simple lang naman ang videong ito, sa umpisa ay may tatlong lalaki na nag-ngangalang BaekHyun, D.O at Chen na kumakanta habang may nagtutugtog ng piano. Pagkatapos ay may lumalabas na siyam na tao at naghahanda sila ng mga pang-regalo para sa taong minamahal nila. May bumili ng singsing, bumili ng bulaklak, pampaganda, may nagdrawing at kung ano-ano pa.
                     Masasabi kong magaling gumawa ng mga music videos ang mga Koreans dahil makikita mong talagang pinaghirapan nila ito. Sa sound effects, lights at background palang, kabog na kabog na. Isa pa, magagaling silang gumawa ng kanta, syempre EXO ang pinapatamaan ko, dahil biased group ko sila bukod sa BTS, paano ko nasabing magaling silang gumawa ng kanta? Simple lang dahil, lahat ng mensahe ng kanta nila ay maganda.
                     Sa tutuusin, malungkot ang kantang ito dahil ang mensahe nito para sa akin ay: "NASA HULI ANG PAGSISISI" dahil ang kuwento nito ay tungkol sa lalaking hindi binibigyang halaga yung babaeng mahal niya sa umpisa palang, pakiramdam ng babae na wala siyang halaga sa lalaking minamahal niya, hanggang sa umalis ang babae at iniwan siya. Sobrang nagsisi ang lalaki dahil doon naisip ng lalaki, na sana ginawa na niya ang lahat, na sana naipakita na niya sa babaeng mahal niya na mahal na mahal niya ito, dahil kahit anong gawin niya ngayon, hindi na niya maibabalik ang lahat dahil wala na. PATAY na siya, patay na ang babaeng mahal niya. 

FieldTrip 2015

                  Nobyembre 29, 2015 ay ang araw kung saan nangyari ang FieldTrip namin. Sobrang saya at napakagandang experience ang naranasan ko doon. Pagpasok palang namin, kita ko na kaagad anga mga naglalakihang rides pero hindi naman ako natatakot eh, sa katunayan mas gusto ko pang sakyan ang ganoong klaseng rides. Una naming sinakyan ang SpaceShuttle, pagkita ko palang doon, ay parang gusto ko na itong sakyan, habang ang iba naming kaklase ay nangangatog na sa sobrang takot. Inabot kami ng isang oras't kalahati sa pila bago kami makasakay. Isa lang ang masasabi ko, sa loob ng mahigit dalawang MINUTO na 'yon, ay napakasaya. Parang mawawala ang kaluluwa mo at maiiwan doon. Pagbaba ko ay talon ako ng talon habang nakaupo at nakahawak sa railings yung iba kong kaklase, gusto kong tumawa kaso parang iiyak na talaga siya kaya niyakap ko nalang siya. Pagkatapos noon, dumiretso kami sa Rio Grande, kaso sobrang haba ng pila kahit sa ibang rides kaya wala kaming ibang nagawa kundi ang pumunta sa Horror House. Sa una palang, natatakot na talaga ako. Napilitan lang ako sumama para maging masaya pero, umiyak ako paglabas ko doon sa horror house, ang dami kasing multo eh, tapos umuuga pa yung tulay na dinadaanan namin kaya naiyak talaga ako pakiramdam ko malalaglag ako ng 'di oras. Saktong paglabas namin ay malapit nang matapos ang oras namin sa Enchanted Kingdom. Kaya kumuha nalang kami ng mga litrato at nag-ikot sa buong EK, ang ganda may iba't-ibang tema kaya nakakaaliw. May mga pambat, pang-matanda at kung ano-ano pa. Napakasaya ng araw na iyon, marami pa kaming pinuntahan pero ito talaga ang pinakamasaya at nakakaaliw. Gabi na ng nakauwi ako sa bahay, at salamat sa Diyos dahil ligtas naman akong nakauwi at nagpapasalamat din ako sa kanya dahil binigyan niya ako ng tyansa na maexperience ang ganito.