Sapat na ba ang karapatan na natatamo ng mga kababaihan ngayon?

         Kung ako ang tatanungin, para sa akin sapat nang maituturing ang mga karapatang natatamo ng mga kababaihan sa panahon ngayon, halos pantay na nga ang pagtrato ng lipunan sa mga kababaihan ngayon, hindi man ganoong nakikita ramdam ko ang malaking pagbabago kumpara noon na higit ko namang ikinatutuwa dahil isa kami sa makikinabang ng bagay na iyon.
May mga pagkakataon ding pabor sa atin, gaya ng mailan-ilang batas na para sa kababaihan lamang. Sa tutuusin nga ay dapat na tayong magpasalamat dahil hindi naman lahat ng bansa may ganitong karapatan na natatamasa ang mga kababaihan, kaya para sakin kung anong mayroon na tayo ngayon, huwag nalang tayong maghiling ng sobra pa, ibibigay naman ito kung alam ng nakakarami ang dapat gawin. Tamang paghihintay lang ang kailangan, sa mapayapa at hindi marahas na daan.

Ang opinyon ko lang sa mga taong walang ibang ginawa kundi ang pumatay ng mga buhay ng walang kamuwang-muwang na hayop ay napakasama niyo. Hindi man lang kayo naawa sa mga hayop na napatay niyo, at parang nasasayahan pa kayo. Parang ginawa niyo nang libangan ang pagpatay, ano ito laro? Hindi basta-basta ang pagpatay. Ang hayop parang tao rin yan, may nararamdaman din yan, kung kayo kaya ang nasa posisyon nila, matutuwa ka kaya kapag pinatay ka ng wala ka namang ginagawa? Nang wala ka namang kasalanan? Diba hindi naman. Kaya sana sa mga taong walang magawa sa buhay, walang mapagbuntungan ng galit o problema, huwag niyo namang idamay ang mga hayop sa paligid kasi nakakaawa sila. Manuod nalang kayo ng AlDub o kaya Ms.Pastillas girl para malibang kayo, tutal ito naman yung mga kinababaliwan ngayon, makinuod nalang din kayo para maging masaya kayo. Para maging masaya yung mga hayop kasi wala nang papatay sa kanila. At para hindi maubos ang mga hayop sa paligid na siyang isa sa mga nagbabalanse ng ecosystem. At para hindi masira ang Earth.

Sabado at Linggo

Araw ng sabado, isang napakamasayang araw dahil ngayong araw ay magkakaroon kami ng training tungkol sa First Aid. Alas syete ng umaga ng ako'y umalis sa bahay at pumuntang paaralan. Nang makarating ako, samut-saring ingay ang naririnig ko dahil ang daming tao. Mga estudyante mula sa grade 7 at 9. Masaya kami. Nang dumating ang mga taga-turo ay agad na kaming nagsimula. Tinuro samin ang tungkol sa First Aid, mga dapat at hindi dapat gawin tapos ay Sinabihan kami na magreview para sa darating na pagsusulit kinabukasan, at saka na kami umuwi. Kinabukas, nagsimba muna ako bago pumunta sa eskuwelahan. Dumating na ang mga taga-turo namin at nagumpisa na kami. Nagturo muna sila ng tungkol sa BANDAGING and TRANSFERING nga mga nasugatang pasyente. Pagkatapos ay nagumpisa na ang aming pagsusulit. Nakakakaba pero nangunguna ang kasiyahan sa amin. Matapos iyon ay nagkaroon kami ng practical test kung saan Isasalin mo lahat ng mga natutunan mo. Naging maganda naman ang resulta nito, maayos naman daw naming nagawa iyon. Sa October 3, 2015 ay magkakaroon ulit ng training tungkol naman sa CPR, dito natapos ang buong linggo ko, ni wala akong oras sa paggawa ng takdang aralin, gayun pa man bilang isang mag-aaral kailangan gampanan lahat ng mga responsibilidad. Mahirap pero kakayanin.

" Kung pupunta ako sa South Korea.... "

 Kung bibigyan ako ng pagkakataon na makapunta sa South Korea, sampu ang bagay na gagawin ko. Una, lilibutin ko ang buong Seoul, dahil sabi sakin ng tita ko maganda daw ang Seoul, kaya gusto kong subukan. Pangalawa, sa Namsan Tower, kahit ako lang mag-isa, okay lang sakin basta makarating lang ako doon. Pangatlo, gusto kong masubukan yung mga pagkain nila doon, kasi kahit daw sobrang anghang ng pagkain nila sobrang sarap naman daw. Pang-apat, magbibisikleta ako sa isang parke, kasi diba masarap at malamig ang hangin sa Korea. Ika-lima, ang kumuha ng mga litrato sa magagagandang tanawin, at sa cherry blossom na pangarap ko talagang makita, kukuha pako ng isang petal nito para remembrance. Pang-anim, ang png mapuntahan ang isang palasyo doon, tapos titignan ko kung gaano sya katatag na hanggang ngayon ay nakatayo pa rin. Ika-pito, ang makapunta sa SMEnt, kasi wala lang. Para makita kung gaano ba kalaki ito at kung suwertihin ay makakita ng mga artista. Pangwalo, makita ang mga miyembro ng EXO, lalong-lalo na sina Baekhyun, Chanyeol, D.O at Suho. Pang-siyam, ay bumili ng orihinal na gamit ng EXO sa Seoul at ang pang-sampu ay ang mapanuod ang EXO ng live, yung nasa harapan mo sila habang nagpeperform sila. Kasi lahat naman ata ng KPOP fans, isa yun sa mga hinihiling eh, bukod kasi sa malayo ang Korea sa Pilipinas eh, madalang lang sila kung magconcert dito, kaya gusto kong makita kung gaano ba sila kahusay at kagaling sa larangan ng pagsayaw at pagawit. Ito ang sampung kahilingan ko kung makakapunta ako sa South Korea partikular na sa Seoul.

Sabado At Linggo

     Araw ng Sabado, ay ang araw matapos ang nakakapagod na laban sa Mayamot National High School.  Masakit halos buong katawan ko, ni hindi ko ngang magawang makatayo sa hinihigaan ko sa sobrang pagod na nararamdaman ko. Kaya minabuti ko na munang magpahinga sa bahay at huwag kumilos ng kumilos. Nagtanong din ako sa mga kaklase ko kung ano ano ang mga takdang aralin namin, at nalaman kong sobrang dami pala. Kaya natuto akong wag nang magexcuse para hindi tambak ang mga gawain. Kinagabihan nagensayo kami sa choir para sa darating na misa kinabukasan.
    Araw ng Linggo ay maaga akong nagising para maghanda sa misa na maya-maya ay gaganapin na din. Matapos ang misa ay agad kong ginawa ang mga takdang aralin ko pati na rin ang lahat ng mga ipapasa kinabukasan. Hinanda ko na rin ang mga gamit ko para hindi na ako maggahol sa oras kinabukssan.

Anong nararamdaman mo ngayong papalapit na ang pasko?

      Kayo ba, anong nararamdaman niyo habang papalapit na ang pasko? Ako kasi hindi pa rin makapaniwala at saka sobrang natutuwa. Hindi ko kasi lubos na akalain na magpapasko na naman, sobrang bilis ng panahon. Parang kahapon lang pasko tapos ngayon pasko na ulit? Sobrang bilis talaga at hindi ko man lang iyon namamalayan. Tatanda na rin pala ako, madadagdagan na naman ang edad ko. Sobrang bilis talaga, maraming masasayang ala-ala ang nabuo ko kapag sumasapit ang araw ng pasko . Natutuwa talaga ako lalo na sa palitan ng regalo, pagsasabi ng maligayang pasko at ang pagkumpleto sa araw ng simbang gabi para lang matupad lahat ng mga kahilingan mo kasama ang mga mahal mo sa buhay.

      Ngayong papalapit na ang pasko umaasa ako na sana maging masaya ang pasko ko. Simple lang naman ang hinihiling ko sa kanya, ang bigyan niya ako at ang pamilya ko ng masaya , masagana at panibagong taon. Gusto ko rin sana na makita o kaya naman ay batiin ako ni Deon Montimor sa facebook sa araw ng pasko, pero  syempre malabong mangyari iyon. Kaya  biro lang talaga iyon. Advance Merry Christmas sa lahat! Magdiwang mga bruhh!